Ken je dat? Je bent onderweg, op reis en ineens kom je in gesprek met iemand, een onbekende. En die vertelt je iets….. en dat blijkt life changing voor je te zijn.
Of je vertelt iets aan een vreemde, zomaar, iets, dat zelfs je partner of beste vriendin niet eens weet! En ook dat kan een verandering opleveren of een reactie, die iets bijzonders met je doet.
Engelen op ons pad
Ik beschouw deze mensen als engelen op ons pad. Ze zijn er niet voor niets, het is geen toeval, ze komen ons een boodschap brengen, op de juiste plek, op het juiste moment.
Zelfs zonder dat ze het zelf weten. Zelfs zonder dat je misschien zijn of haar naam weet of ze ooit weer terug ziet.
Ook jij bent waarschijnlijk in je leven al eens zo’n engel geweest op iemands pad.
Al dan niet bewust.
Zo worden we via elkaar geholpen om op koers te blijven en het leven te leiden wat voor ons bestemd is.
En zo beschouw ik ons ook. Als Trail Angels.Wij komen elkaar tegen, ik wandel een stuk mee op je pad, we kijken wat nodig is. Ik luister naar je verhaal, help je jouw bagage te verlichten, reik je tools aan die je concreet toe kunt te passen, zodat jij weer verder kunt.
Waar komt de naam vandaan?
In Amerika worden er lange routes gelopen door de natuur, van wel meer dan 1000-3000 mile. Je hebt misschien het boek Wild gelezen van Cheryl Strayed of de film gezien. Deze vrouw liep een voettocht (hike) van ongeveer 1700 km gedurende enkele maanden.
Onderweg komt ze mensen tegen die haar helpen met water, voedsel als het hare op is, een slaapplaats en een douche, of goede tips, levenslessen. Vriendschap, praktische hulp of persoonlijk advies. Deze mensen die er zijn, precies als ze nodig zijn, worden Trail Angels genoemd.
En de hulp die ze geven noemt men Trail Magic.
Grandma Gatewood
Eén van de oudste lopers is Emma Rowena Caldwell Gatewood of Grandma Gatewood zoals ze ook wel werd genoemd . Ik vind het een prachtig verhaal van doorzettingsvermogen hebben en je droom volgen, no matter what.
In 1955, op de leeftijd van 67 jaar, vertelde Emma aan haar kinderen dat ze ging wandelen. Ze vroegen haar niet waarheen of hoe lang, want ze wisten dat ze terughoudend was en goed voor zichzelf kon zorgen.
Ongeveer 5 jaar daarvoor had zij in de National Geographic gelezen over de Appalachian Trail, een hiking trail of wandelroute van ongeveer 3500 km. De omstandigheden waren wel enigszins rooskleurig voorgesteld in het blad. Ze liep deze route op haar tennisschoenen, met alleen een legerdeken, een regenjas, een plastic douchegordijn en een zelfgemaakte denim schoudertas.
De lokale pers pikte het verhaal op, ze kwam in Sports International en uiteindelijk in de Today Show op TV. Later heeft ze de route nog een paar keer gelopen, ook toen ze al 75 jaar was en ze werd uitgeroepen tot oudste vrouwelijke “thru-hiker” (wandelaar die tot het einde doorloopt). Doordat ze vaak herkend werd, ontving ze op deze Trail vaak ‘Trail Magic’, dat wil zeggen hulp van vreemden in de vorm van vriendschap, eten, drinken en een slaapplaats.
Ze is geboren in Ohio, en werd regelmatig geslagen door haar man. Ze vluchtte dan het bos in om rust te vinden. Uiteindelijk kon ze van hem scheiden, wat in die tijd heel moeilijk was. Ze had 11 kinderen, 24 kleinkinderen en 30 achterkleinkinderen en is 85 jaar geworden.
“Follow your bliss … If you do follow your bliss, you put yourself on a kind of track that has been there all the while, waiting for you, and the life that you ought to be living is the one you are living. When you can see that, you begin to meet people who are in your field of bliss, and they open doors to you. I say, follow your bliss and don’t be afraid, and doors will open where you didn’t know they were going to be.” — Joseph Campbell
